Actinopteri
New member
“Buna kimsenin tavsiyesi olmayan az parayla çekilen 'küçük bir fenomen' demeyi seviyorum. Mümkün olduğunca çok insana ulaşmasını sağlamak için kendimizi feda ediyoruz. “Tiyatro sürümü kısaydı ama” Napoli'den Floransa'ya kadar birçok şehir ve ayrıca birçok okul bize sormaya devam ediyor çünkü sinema bugün kaybedilen hikayelerden oluşuyor . Çok fazla üretiliyor ve onları süpermarketlere veya fast food satış noktalarına dönüştürmek için tiyatrolar, insanları tiyatrolara geri getirmemiz gerekiyor. Trendleri nasıl değiştireceğiniz konusunda bir sır yok, hikayelere ihtiyacınız var“Bu adnkronos'a söylendi Bu akşam Sudestival'ın 25. baskısını açan Massimo Ghini (15 Mart'a kadar planlandı)Sguardi Kültür Derneği projesi, kız kardeşi Solange Tonnini tarafından yönetilen 'E Se Mio Padre' filmiyle Michele Suma tarafından kurulan ve yönetilen proje. “Ona bu ismi veren bendim. Büyükannem, çok Roma, telaffuzu iyi anlamadı ve bana 'Bu küçük kıza ne diyorsun? Kardeş Angela'” diyor Ghini onu ayırt eden ironi . 80'lerin ortalarında yer alan diğerleri gibi “ekstra büyük” bir ailenin hikayesini anlatan bir 'aile' filmi.
“Filmi izlemeye giden insanlar bana hikayemizde kendilerini tanıdıklarını söylediler. O zaman birçoğu utanıyordu, boşanma hakkında konuşmadılar. Çoğu aile “ama 'Babam eğer'” aynı zamanda gençlerle konuşmak, onlara haklar açısından kaç şey kazandığımızı ve o tarihsel dönemde nasıl yaşadığımızı göstermek için bir hikaye “gibi davranmaya zorlandı. Film, Aida (Margherita Pantaleo) bakış açısıyla anlatılıyor ve uzun zamandır babası Adriano hakkında bir şey olduğunu anladı: Aida'nın annesinin rolünde 70'lerin ve 80'lerin suçlarıyla bağlantılı bir terörist, katil veya casus olarak hayal etmek Claudia Gerini var: “Onu annemin ayakkabılarında görmek için çok hareket ettim” itiraf ediyor. Seti, oğlu Leonardo ile babasının genç bir adam olarak rolünde paylaşan Ghini. “Bana çok benziyor, o yaşta kıçında gerçek bir acıdüm ve beni mükemmel bir şekilde modelliyor. Ona bunu söylediğimde deli gibi gülüyor” diyor.
Duygu setteki anılardan geçiyor: “Film çekimi sırasında 'Bu benim ailem ve onu temsil ediyoruz' diye düşünmeyi bıraktım. Hala suskunum” diyor Ghini. Ama katıldığı tek kişisel film bu değil. “Francesco Rosi'nin 'Ateşli', John Turturro ve ben Auschwitz'den dönen sürgünlerin hikayesini anlattık. Bu hikayede – aktör açıklıyor – biraz benim, ben bir sürgünün oğluyum. Babam Mauthausen'deki toplama kampında, eğer buradaysam şanslı olduğumuz için. ” Ama “Benim için duygusal olarak çok zor bir filmdi.”
Filmin sunumu vesilesiyle Sudestival, Ghini'yi yaşam boyu Başarı Ödülü'nü sunar. “Eğer gerçeği söylemem gerekirse, dünyamdan ziyade halk tarafından tanınmış hissediyorum. Bana asla David Di Donatello vermediler. Eşim 'Eğer orada olmadığınızda size verirlerse, kabul etmeyeceğim' diyor. Bu bir varsayım eylemi ya da bir tartışma değil: Pek çok filmden sonra ben hariç herkese David verdikleri gerçeğinden etkilendim. Belki de her zaman sinema siyasetinde biraz içinde olmanın bedelini ödedim, 10 yılı aşkın bir süredir İtalyan aktörler sendika-cgil'in ulusal başkanıydım, aynı zamanda bir belediye meclis üyesi “. Kariyerin, ancak Massimo Ghini zamanın geçmesinden korkmuyor: “Hala film yapmak istiyorum, yapacağı sonunu düşünmedim. Bu arada, katıldığım son proje Amerikalı bir yönetmen tarafından ve yakında yayınlanacak “dedi.
“Filmi izlemeye giden insanlar bana hikayemizde kendilerini tanıdıklarını söylediler. O zaman birçoğu utanıyordu, boşanma hakkında konuşmadılar. Çoğu aile “ama 'Babam eğer'” aynı zamanda gençlerle konuşmak, onlara haklar açısından kaç şey kazandığımızı ve o tarihsel dönemde nasıl yaşadığımızı göstermek için bir hikaye “gibi davranmaya zorlandı. Film, Aida (Margherita Pantaleo) bakış açısıyla anlatılıyor ve uzun zamandır babası Adriano hakkında bir şey olduğunu anladı: Aida'nın annesinin rolünde 70'lerin ve 80'lerin suçlarıyla bağlantılı bir terörist, katil veya casus olarak hayal etmek Claudia Gerini var: “Onu annemin ayakkabılarında görmek için çok hareket ettim” itiraf ediyor. Seti, oğlu Leonardo ile babasının genç bir adam olarak rolünde paylaşan Ghini. “Bana çok benziyor, o yaşta kıçında gerçek bir acıdüm ve beni mükemmel bir şekilde modelliyor. Ona bunu söylediğimde deli gibi gülüyor” diyor.
Duygu setteki anılardan geçiyor: “Film çekimi sırasında 'Bu benim ailem ve onu temsil ediyoruz' diye düşünmeyi bıraktım. Hala suskunum” diyor Ghini. Ama katıldığı tek kişisel film bu değil. “Francesco Rosi'nin 'Ateşli', John Turturro ve ben Auschwitz'den dönen sürgünlerin hikayesini anlattık. Bu hikayede – aktör açıklıyor – biraz benim, ben bir sürgünün oğluyum. Babam Mauthausen'deki toplama kampında, eğer buradaysam şanslı olduğumuz için. ” Ama “Benim için duygusal olarak çok zor bir filmdi.”
Filmin sunumu vesilesiyle Sudestival, Ghini'yi yaşam boyu Başarı Ödülü'nü sunar. “Eğer gerçeği söylemem gerekirse, dünyamdan ziyade halk tarafından tanınmış hissediyorum. Bana asla David Di Donatello vermediler. Eşim 'Eğer orada olmadığınızda size verirlerse, kabul etmeyeceğim' diyor. Bu bir varsayım eylemi ya da bir tartışma değil: Pek çok filmden sonra ben hariç herkese David verdikleri gerçeğinden etkilendim. Belki de her zaman sinema siyasetinde biraz içinde olmanın bedelini ödedim, 10 yılı aşkın bir süredir İtalyan aktörler sendika-cgil'in ulusal başkanıydım, aynı zamanda bir belediye meclis üyesi “. Kariyerin, ancak Massimo Ghini zamanın geçmesinden korkmuyor: “Hala film yapmak istiyorum, yapacağı sonunu düşünmedim. Bu arada, katıldığım son proje Amerikalı bir yönetmen tarafından ve yakında yayınlanacak “dedi.