Actinopteri
New member
Bir an, bir gün, bir yıl ya da bir ömür olsun içeride kalan ve hiç çıkmayan insanlar vardır. Piyanist Elisabetta Serio için Pino Daniele gibi. “Pino ile üç yıl çalıştım, anlatacak o kadar çok anım var ki. Entelektüel olarak dürüst bir sanatçı ve çok komik bir adamdı, taze domatesli spagettisini bize pişirirken bile şakalarına tek başına gülerdi”, piyanist, Mario Biondi ile tiyatro turnesini yakın zamanda tamamlayan Adnkronos ve Napoliten besteciye anlatıyor. “Bütün konserlerimizde onu Pino Daniele'nin en güzel parçalarından biri olan 'Alleria'yı seslendirerek hatırladık”.
İki sanatçı sahneleri, melodileri ve uçma korkusunu paylaşıyordu ama müzikle değil. Asla öyle değil. “Pino bana, bir açık hava tiyatrosu olan Napoli'nin sokaklarında hâlâ yankılanan bu ebedi şiiri asla gözden kaçırmamayı öğretti.” Şarkıcı-söz yazarının 4 Ocak 2015'te gerçekleşen ölümünün üzerinden 10 yıl geçti, “Benim ve birçok insanın içinde bir boşluk var, müziğinin ve şiirinin tek tanığı o, bir daha Pino olmayacak” Daniele, Napoli'yi ve insani duyguları eşsiz bir şekilde anlattı. İşte bu yüzden hala o 'vicarielli'lerin arasında yer alıyor.”
'Je so' Crazy'nin şarkıcısına teşekkür eden Elisabetta Serio, Pino Daniele'nin mirası “aynı zamanda bana işimize karşı sorumluluğu da öğretmesidir. Gerçek bir sendikaya sahip olmamakla birlikte bu, serbest çalışma gibi bir bakıma kendin yap mesleğidir” diyor ' “Bir müzisyen ve bir kişi olarak vizyonumu genişlettiğim, bana güvendiği ve 'Serie 'A'da çalmama izin verdiği için: 'eski tarz'ı takip ederek beni çok romantik bir şekilde seçti. kaydeden Küçüklüğünden beri güvendiği kaçakçı Rino Zurzolo, Rino ile 10 yıl çaldım ve bir gün bir plak kaydettik ve o da bunu dinledikten sonra 'piyanoyu kim çalıyor?' diye sordu. Böylece Pino Daniele ile maceram başladı.”
' Quando ' şarkıcısıyla sahneyi paylaşmak, okyanusun ortasında bir sal üzerinde olmak gibidir, ne olacağını asla bilemezsiniz. Bir gün – hatırlıyor Serio – Milano'daydık, 22 Aralık 2014'tü, belki de öyleydi Son konserde, omuzları vatkalı şık bir tulum giymiştim. Ona sahnenin ortasına kadar eşlik ederken bana 'M' par a ninja kaplumbağa' dedi. gerilim”, Elisabetta Serio'yu hatırlıyor. “Onun melankolik gülümsemesini her zaman yanımda taşıyacağım.” (Lucrezia Leombruni tarafından)
İki sanatçı sahneleri, melodileri ve uçma korkusunu paylaşıyordu ama müzikle değil. Asla öyle değil. “Pino bana, bir açık hava tiyatrosu olan Napoli'nin sokaklarında hâlâ yankılanan bu ebedi şiiri asla gözden kaçırmamayı öğretti.” Şarkıcı-söz yazarının 4 Ocak 2015'te gerçekleşen ölümünün üzerinden 10 yıl geçti, “Benim ve birçok insanın içinde bir boşluk var, müziğinin ve şiirinin tek tanığı o, bir daha Pino olmayacak” Daniele, Napoli'yi ve insani duyguları eşsiz bir şekilde anlattı. İşte bu yüzden hala o 'vicarielli'lerin arasında yer alıyor.”
'Je so' Crazy'nin şarkıcısına teşekkür eden Elisabetta Serio, Pino Daniele'nin mirası “aynı zamanda bana işimize karşı sorumluluğu da öğretmesidir. Gerçek bir sendikaya sahip olmamakla birlikte bu, serbest çalışma gibi bir bakıma kendin yap mesleğidir” diyor ' “Bir müzisyen ve bir kişi olarak vizyonumu genişlettiğim, bana güvendiği ve 'Serie 'A'da çalmama izin verdiği için: 'eski tarz'ı takip ederek beni çok romantik bir şekilde seçti. kaydeden Küçüklüğünden beri güvendiği kaçakçı Rino Zurzolo, Rino ile 10 yıl çaldım ve bir gün bir plak kaydettik ve o da bunu dinledikten sonra 'piyanoyu kim çalıyor?' diye sordu. Böylece Pino Daniele ile maceram başladı.”
' Quando ' şarkıcısıyla sahneyi paylaşmak, okyanusun ortasında bir sal üzerinde olmak gibidir, ne olacağını asla bilemezsiniz. Bir gün – hatırlıyor Serio – Milano'daydık, 22 Aralık 2014'tü, belki de öyleydi Son konserde, omuzları vatkalı şık bir tulum giymiştim. Ona sahnenin ortasına kadar eşlik ederken bana 'M' par a ninja kaplumbağa' dedi. gerilim”, Elisabetta Serio'yu hatırlıyor. “Onun melankolik gülümsemesini her zaman yanımda taşıyacağım.” (Lucrezia Leombruni tarafından)